Money Flows, Water Trickles: Understanding Patterns of Decentralized Water Provision in Tanzania

در طول سه دهه گذشته، تعداد روزافزونی از کشورهای کم درآمد و متوسط ​​درآمد کم آب را به سطح دولت محلی اختصاص داده اند و به دنبال جذب بیشتر کاربران در ارائه خدمات بوده اند. چنین اصلاحات، اهداف دوگانه را تشویق می کند تا پاسخ بیشتر به نیازهای محلی و ترویج پایداری را نشان دهند. این مطالعه نشان می دهد که در غیاب رقابت قوی دموکراتیک اهداف تمرکززدایی می تواند تضعیف شود و اینکه دولت چگونه تفسیر می کند؟ توسط رای دهندگان در چنین تنظیمات. در این مقاله با تمرکز بر بخش آب تانزانیا، توزیع پول برای آب از دولت مرکزی به سطح ولسوالی انجام می شود. بعد، من در نظر می گیرم که چگونه دولت های منطقه از این وجوه برای توزیع زیرساخت های آب در حوزه های قضایی خود استفاده می کنند، با استفاده از داده های ارجاعی ژئوموردیکی در تمام 75000 نقطه آب تانزانیا در مناطق روستایی. من متوجه می شوم که تخصیص پول های مرکزی به ولسوالی ها نسبت به نیازهای محلی نسبتا غیرقابل پاسخ است. با این حال، الگوی توزیع نمی تواند به طور عمده توسط سیاست توضیح داده شود، به استثنای فریبندگی سازمانی وزیر امور خارجه منطقه آب. دموکراسی سیاسی در سطح محلی برجسته تر است. در میان ولسوالی ها، توزیع زیرساخت های آب جدید، به نفع مناطق است که سطح پشتیبانی از حزب حاکم را نشان می دهد. علاوه بر این، جوامع ثروتمند و متعهدتر نیز - کسانی که منابع بیشتری دارند، به طور موثر خواسته های خود را بیان می کنند - به طور قابل توجهی بیشتر از ساخت و ساز جدید بهره مند می شوند. این نشان می دهد که تقاضای پاسخگوئی رویکرد به تامین آب می تواند الگوهای رگرسیونی توزیع را تقویت کند.