کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
5207882 1502986 2017 46 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Lifetime prediction of biodegradable polymers
ترجمه فارسی عنوان
پیش بینی طول عمر پلیمرهای زیست تخریبپذیر
کلمات کلیدی
پلیمرهای زیست تخریب پذیر، طول عمر، تجزیه زیستی، هیدرولیز، فرسایش،
ترجمه چکیده
تعیین طول عمر مفید مواد پلیمری برای استفاده موفق آنها در کاربردهای مهندسی، پزشکی و مصرفی مهم است. درک تغییرات فیزیکی و شیمیایی در ساختار پلیمرهای به طور گسترده ای مانند پلی اکسیدانها، در معرض محیط های تهاجمی، چارچوبی برای کنترل عمر مفید نهایی خود را از طریق تثبیت پلیمر یا شتاب شیمیایی واکنش های تخریبی ارائه می دهد. تمرکز اخیر بر پلیمرهای زیست تخریب پذیر به عنوان جایگزینی برای مواد بیولوژیک بیشتر از جمله پلی اکسیدین ها در مناطق بسیار متنوع مانند بسته بندی و به عنوان داربست برای مهندسی بافت، نیاز به بررسی رویکرد به توانایی پیش بینی عمر این مواد . در بسیاری از مطالعات تمرکز بر ضعف و شکست مواد (همانطور که ​​برای پلی اکروبیک) وجود دارد، بلکه محصولات تخریب، سمیت و سرنوشت نهایی آنها در محیطی که ممکن است بدن انسان باشد، نیست. این تفاوت ها عمدتا به دلیل مقیاس زمانی است. رویکردهای مختلفی در این زمینه در زیست پزشکی به وجود آمده است، مانند کنترل جنبشی تحویل دارو توسط فرسایش زیستی پلیمرها، اما شباهتها در مکانیزم، چشم انداز واقعی را برای پیش بینی طول عمر مفید یک پلیمر زیست تخریب پذیر به عنوان یک ماده ساختاری فراهم می کنند . موضوعات مکانیکی مشترک که ظهور می کنند شامل فرآیند کنترل نفوذی جذب آب و شرایط تخلیه سطحی و عمومی، نقش هیدرولیزی در برابر تخریب اکسیداتیو در کنترل میزان شکست زنجیره زنجیره ای و کاهش قدرت و ویژگی واکنش های آنزیم می باشد.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه شیمی شیمی آلی
پیش نمایش مقاله
پیش بینی طول عمر پلیمرهای زیست تخریبپذیر
چکیده انگلیسی
The determination of the safe working life of polymer materials is important for their successful use in engineering, medicine and consumer-goods applications. An understanding of the physical and chemical changes to the structure of widely-used polymers such as the polyolefins, when exposed to aggressive environments, has provided a framework for controlling their ultimate service lifetime by either stabilising the polymer or chemically accelerating the degradation reactions. The recent focus on biodegradable polymers as replacements for more bio-inert materials such as the polyolefins in areas as diverse as packaging and as scaffolds for tissue engineering has highlighted the need for a review of the approaches to being able to predict the lifetime of these materials. In many studies the focus has not been on the embrittlement and fracture of the material (as it would be for a polyolefin) but rather the products of degradation, their toxicity and ultimate fate when in the environment, which may be the human body. These differences are primarily due to time-scale. Different approaches to the problem have arisen in biomedicine, such as the kinetic control of drug delivery by the bio-erosion of polymers, but the similarities in mechanism provide real prospects for the prediction of the safe service lifetime of a biodegradable polymer as a structural material. Common mechanistic themes that emerge include the diffusion-controlled process of water sorption and conditions for surface versus bulk degradation, the role of hydrolysis versus oxidative degradation in controlling the rate of polymer chain scission and strength loss and the specificity of enzyme-mediated reactions.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Progress in Polymer Science - Volume 71, August 2017, Pages 144-189
نویسندگان
, , , , , , ,