How should firms reconcile their open innovation capabilities for incorporating external actors in innovations aimed at sustainable development?

پس از دهه تحقیق و پیشرفت کسب و کار در توسعه پایدار، اهمیت پایداری بدون تردید است؛ با این حال، مسیرهای موجود در مسیر آن هنوز کافی نیست. به همین ترتیب، نوآوری اخیرا به عنوان یک ابزار قانع کننده برای افزایش پایداری صورت گرفته است. همانند تمام نوآوری های مرسوم، ادغام بازیگران وسیع و متنوع در پروژه های نوآورانه به ویژه در زمینه توسعه پایدار به ویژه در زمینه توسعه پایدار ضروری است، اما ادعا می شود که نیاز به مصالحه با توجه به ویژگی های زمینه پایداری. ادبیات نوآوری (به ویژه جریان نوآوری باز) به شدت بررسی و قادر به ارائه قابلیت های کسب و کار برای ادغام بازیگران خارجی برای پروژه های نوآوری متعارف است. از چهارچوب ادبیات، چهار ویژگی را به عنوان مجموعه ای از قابلیت نوآوری معمول بازاریابی یعنی شبکه سازی، نقشه برداری صوری، قابلیت ارتباطی و تفکیک پذیری شناسایی و مفهوم می کنیم. از چارچوب مفهومی ظرفیت های نوآورانه نوآورانه باز، هشت پروژه نوآوری به طور خاص به منظور پایداری با بازیگران متنوع و گسترده به عنوان یک زمینه تجربی برای مطالعات کیفی و چندگانه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که توانایی نوآوری بازدارندگی با بازده با چارچوب توانایی نوآوری معمول باز است با این حال، قابلیت ها باید با بستر خاص پایداری سازگار شوند. به طور خاص، نتایج نشان می دهد که توانایی تقسیم بندی (توانایی تراز کردن / توانمند سازی درون سازمانی برای مهارت های خارجی)، مستلزم آشتی ویژه و قوی با زمینه پایداری است، در حالی که آشتی لازم شبکه، نقشه کشی و قابلیت های ارتباطی به شدت به ویژگی های نتیجه بستگی دارد. در این راستا، یافته های نشان می دهد که برای نوآوری ها برای ایجاد یک سیستم خدمات محصول پایدار که به طور چشمگیری سیستم های موجود و شیوه زندگی مصرف کنندگان را تغییر می دهد، برای تمامی شرکای اصلی پروژه مورد نیاز است. از سوی دیگر، برای نوآوری هایی برای ایجاد یک محصول یا خدمات پایدار، قابلیت های نوآورانه نوآوری باز شده را می توان مورد استفاده قرار داد.