Ecological criticism of growth and the means and ends of technology. A pragmatist perspective on societal dynamics

در این مقاله، دینامیک تکنولوژیکی را از منظر یک انتقاد اکولوژیک از رشد بررسی می کند. بخش اول، استفاده از تفکر پراگماتیست برای این هدف را معرفی می کند. این همچنین یک تعریف اساسی از انتقاد از رشد تکنولوژیکی را فراهم می کند، که انتقاد از پویایی خودمحور و غیر قابل کنترل از ابزارهایی است که به حساب نمی آیند. بخش دوم، تفکر پراگماتیست را به تفصیل بیشتر تفسیر می کند و برای تفکر در مورد روابط هدفمند به عنوان یک گام مهم در ارزیابی پیشرفت های تکنولوژیک استدلال می کند. بخش سوم بر این مفهوم مبتنی است و بحث های تاریخی و جاری انتقاد از رشد را، به ویژه بحث و گفت و گوهای افزایش / افزایش می دهد. نتایج اصلی این ملاحظات، اولا این است که مشخصات رشد می تواند نقش فناوری را در دینامیک رشد روشن کند، و دوم، بازتاب های بیشتر در مورد توسعه اجتماعی برای غلبه بر گسترش غیرقابل کنترل فن آوری ها ضروری است. با توجه به نخستین نکته، بخش چهارم بین نیروهای رانندگی مستقیم و غیر مستقیم که موجب پویایی پیشرفت تکنولوژیکی می شود، متمایز می شود: توسعه تکنولوژیکی به صورت ذاتی اتخاذ می شود، در حالی که مصرف گرایی و انباشت سرمایه داری می تواند به طور غیر مستقیم تقویت دینامیک تکنولوژی نیز باشد. سرانجام، بخش پنج به پتانسیل ایده های پراگماتیست ها اشاره می کند تا کنترل بیشتری بر پویایی منتقدانه در یک راه دموکراتیک و پایدار داشته باشد.