Comprehensive evaluation of different scale cities' sustainable development for economy, society, and ecological infrastructure in China

شهرها اکوسیستم های طبیعی اجتماعی و اقتصادی ترکیبی هستند که بیشترین غلظت مردم و فعالیت های آنها را نشان می دهد. تغییرات در استفاده از زمین منجر به کاهش چشمگیر تالاب های شهری و فضای سبز شده است که به عنوان زیرساخت های زیست محیطی در مناطق شهری عمل می کند و باعث خسارت زیست محیطی بیشتر می شود. بنابراین توسعه پایدار لازم است تا شهرنشینی بتواند ادامه یابد. توسعه پایدار شهری می تواند با استفاده از یک سیستم شاخص که برای توسعه اجتماعی اجتماعی و ساخت زیرساخت های زیست محیطی به حساب می آید، نظارت شود. ما یک سیستم 22 شاخص نشان دادیم که بتواند این نیاز را برآورده کند و آن را برای 277 شهر چینی از جمله شهرهای بزرگ، شهرهای بزرگ و شهرهای کوچک و متوسط ​​به 2000 تا 2010 به کار برد. با استفاده از روش شاخص کامل مصنوعی چندجملهای کامل، نتایج 2000 تا 2010 نشان داد که ارزش شاخص برای توسعه اقتصادی اجتماعی، ساختار زیرساخت های زیست محیطی و پایداری جامع در تمام سه مقیاس شهر بهبود یافت. علاوه بر این، سطح توسعه پایدار با افزایش مقیاس شهر همراه با کاهش ارزش مصرف انرژی در واحد تولید ناخالص داخلی (تولید ناخالص داخلی) طی ده سال و کاهش توان بالقوه برای بهبود ظرفیت جامع برای توسعه پایدار در آینده افزایش می یابد. ما همچنین دریافتیم که سرمایه گذاری در ساختارهای زیربنایی محیط زیست تا سال 2010 تنها 1.67٪ تولید ناخالص داخلی را شامل می شود و رشد آن به طور موثر کنترل انتشار آلودگی در چین را کنترل نمی کند. تلاش های بیشتری برای دستیابی به مدیریت زیست محیطی پایدار باید انجام شود. به طور کلی، شهرهای چینی هنوز راه زیادی برای پیشرفت جامع پایدار دارند؛ بنابراین لازم است برنامه ریزی و اقدامات لازم را جهت هدایت شهرک سازی آینده و ساخت زیرساخت های زیست محیطی در چین انجام شود.