Modeling of gypsum precipitation in homogeneous and heterogeneous gas reservoirs

تزریق آب به مخزن میعانات گاز نزدیک به نقطه ی چشمه یک روش معمول برای تأخیر افتادن میعانات میانی در نزدیکی چاه است. آب نیز می تواند به عنوان دفع فاضلاب به مخازن گاز ضعیف تزریق شود و یا به منظور افزایش میزان تولید نفت در فرایند بازیابی نفت افزایش یابد. تمام این فرآیندها منجر به مخلوط شدن آبهای ناپیوسته و آب تشکیل شده می شوند که در نهایت باعث تشکیل مقادیر معدنی می شود. گچ یکی از رایج ترین مقیاس های معدنی است که برای مخلوط کردن آب های ناسازگار در رسانه های متخلخل رسوب می کند. این مقیاس می تواند نفوذپذیری سنگ مخزن را کاهش دهد که بر موفقیت تزریق آب مداوم در مخازن هیدروکربن تأثیر می گذارد. اگر ضریب پراکندگی مناسب برآورد شود، تشکیل مقیاس معدنی از طریق رسانه متخلخل می تواند تعیین شود. ضریب پراکندگی در حال حاضر تخمین زده شده است با بی توجهی به اثرات رسانه های متخلخل یا استفاده از ردیابی نامناسب که ممکن است بر میزان بارش مقیاس تاثیر می گذارد. در این کار دو موضوع اصلی مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از اینها توسعه یک روش تجربی برای اندازه گیری ضریب پراکندگی توسط یک ردیاب مناسب است که هیچ ارتباطی با دیگر یون ها در رسانه متخلخل ندارد. دومین مدل، غلظت یون ها در رسانه های متخلخل را با دو روش مدل سازی می کند. در این مطالعه معادله دیفرانسیل استاندارد و روان خازنی برای مدل سازی پروفیل های غلظت برای همه یون ها استفاده می شود. نتایج این کار نشان می دهد که استفاده از مدل خازنی برای سنگ های ناهمگون و مدل انتشار دیافراگم استاندارد برای آن ها یکسان است.