Exercise in patients with hypertrophic cardiomyopathy: A review of current evidence, national guideline recommendations and a proposal for a new direction to fitness

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک یک اختلال ژنتیکی شایع با شیوع 1: 500 در جمعیت عمومی است. در میان طیف متنوعی از ارائه های بالینی، عارضه ترین ترس از این بیماری قلبی مرگ ناگهانی قلب است. اگر چه فقط یک اقلیت از بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفی که دچار مرگ ناگهانی قلب و یا احیا احیا می شوند، در طول ورزش، فعالیت بدنی شدید به عنوان یک عامل مهم برای این نتایج غم انگیز محسوب می شود. علاوه بر این، در طی ورزش، بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفی ممکن است انسداد انسداد خروجی بطن چپ، ایسکمی میوکارد، اختلال عملکرد دیاستولیک و / یا غربالگری نامناسب در تخت های عروقی غیر ورزش ایجاد کنند. این به نوبه خود می تواند منجر به گلودرد شدید، درد قفسه سینه و یا سنکوپ شود. بر این اساس، بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک از ورزش های رقابتی رد صلاحیت می شوند و در بسیاری از موارد توصیه می شود که از فعالیت فیزیکی شدید هر نوع از آنها اجتناب شود. با این وجود اجتناب از فعالیت فیزیکی با قیمت می شود. اثرات مثبت ورزش منظم به طور گسترده ای گزارش شده است که طیف گسترده ای از مزایای شامل کاهش وقایع قلبی عروقی، کاهش وزن و بهبود سلامت را گزارش می کند. بنابراین، پیدا کردن سطح مناسب ورزش که برخی از مزایای فعالیت بدنی را بدون افزایش خطر مرگ ناگهانی قلب ارائه می دهد بسیار مهم است. در این بررسی، ما شواهد موجود و علیه تمرین در این جمعیت بیمار را مورد بحث و بررسی قرار می دهیم و توصیه های دستورالعمل ملی را مرور می کنیم. ما همچنین استراتژی های جایگزین تناسب اندام را پیشنهاد می دهیم که عبارتند از یک برنامه تناسب اندام جدید که توسط مرکز قلبی عروقی ما انجام می شود و ممکن است مفید باشد برای بیماران مبتلا به کراتومیوپاتی هیپرتروفی.