Pathophysiology of the Pericardium

بیماری قلبی پریکاردی شامل پریکاردیت، (فرایند حاد، زیر حاد یا مزمن فیبریئن، بدون نفوذ و یا اگزوداتو) و عوارض آن، تنگی، (واکنش چسبنده یا فیبروکسیالیک)، و تامپوناد قلبی. پاتوفیزیولوژی تامپوناد قلبی و پریکاردیت انسدادی، یافته های مربوط به معاینه بالینی، داپلر اکوکاردیوگرافی و کاتتریزاسیون قلب را به راحتی توضیح می دهد. اختلال اولیه تامپوناد قلبی، فشردگی پانکسیلیتی اتاقهای قلب با افزایش مایع پرکاریال است که نیاز به این دارد که اتاقهای قلب برای حجم ثابت داخل پرکاردیو رقابت کنند. ویژگی های مسئول پاتوفیزیولوژی عبارتند از: انتقال فشار قفسه سینه از طریق پریکارد و وابستگی بطنی افزایش می یابد. پریکاردیت انسدادی وضعیتی است که پریکارد آن را محدود به پر شدن دئستولی می کند و باعث اختلاف فشارهای داخل قلب و درون تراکمی می شود و وابستگی متقابل بطنی را افزایش می دهد. هر دو حالت منجر به اختلال در دیاستولیک، فشار دیاستولیک بالا و فشار وریدی و بطنی، تنفس در پرکردهای بطنی و در نهایت کاهش خروجی قلب می شود.