| کد مقاله | کد نشریه | سال انتشار | مقاله انگلیسی | نسخه تمام متن |
|---|---|---|---|---|
| 5630157 | 1580370 | 2017 | 4 صفحه PDF | دانلود رایگان |
کلمات کلیدی
1. مقدمه
2. مواد و روشها
2.1 آزمودنیها
2.2 آمار
3. نتایج
جدول 1: ویژگیهای بالینی بیماران مبتلا به MG قبل از تیموس برداری و عمل جراحی
4. بحث
جدول 2: مداخله برای تشدید MG در طول تمام دوره.
شکل 1: تغییرات وضعیت MGFA PI پس از تیموسبرداری هر گروه. گروه آتروفی تیموسی، گروه هایپرتروفی فولیکولی تیموسی (TFH) و گروه تومور تیموس بهبود معناداری در طول زمان پیدا کردند (p<0.001). تفاوتهای معناداری میان 3 گروه در 1 سال و 3 سال پیدا شد (به ترتیب p=0.002 و <0.001). انتهای قرمز طیف نشانگر درصد ترکیبی بهبود (CSR، PR و MM)، ستون سفید نشانگر افزایش زیاد تظاهرات بالینی پیش از درمان یا کاهش زیاد در دارودرمانی MG (I) و انتهای آبی طیف نشانگر درصد ترکیبی وخیمتر شدن بیماری است (U و W).
شکل 2: تغییرات میانگین چگالی AChRAb سرم قبل و بعد از تیموس برداری در هر گروه. میانگین چگالی AChRAb سرم در 1 ماه پس از تیموس برداری: گروه آتروفی تیموسی (30.0 ± 45.0)؛ گروه TFH (283.4 ± 971.2)؛ گروه تومور تیموس (55.2 ± 87.5). میانگین چگالی AChRAb در 1 سال پس از تیموسبرداری: گروه آتروفی تیموسی (214.8 ± 784.9)؛ گروه تومور تیموس (18.3 ± 21.5). میانگین چگالی AChRAb سرم در 3 سال پس از تیموس برداری: گروه آتروفی تیموسی (7.9 ± 16.5)؛ گروه TFH (34.6±52.1)؛ گروه تومور تیموس (7.9 ± 16.5). در گروه TFH، میانگین چگالی AChRAb سرم به طور معناداری بالا بود و در نقاط زمانی پس از تیموس برداری در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معناداری کاهش یافت (به ترتیب p = 0.015, 0.022, 0.053, and 0.123).
شکل 3. تغییر میانگین دوز PLS خوراکی و پس از تیموسبرداری برای هر یک از گروها. میانگین دوز PLS خوراکی در 1 ماه پس از تیموسبرداری: گروه آتروفی تیموسی (23.4±22.9)؛ گروه TFH (33.8±20.3)؛ گروه تومور سینوس (31.5± 21.6). میانگین دوز PLS خوراکی در 1 سال پس از تیموس برداری: گروه آتروفی تیموسی (31.5± 21.6)؛ گروه TFH ((21.6 ± 17.7)؛ گروه آتروفی تیموسی ((21.6 ± 17.7). میانگین دوز PLS خوراکی در 3 سال پس از تیموس برداری: گروه آتروفی تیموسی ((21.6 ± 17.7)؛ گروه TFH ((21.6 ± 17.7)؛ گروه تومور تیموس ((21.6 ± 17.7). بدون تفاوت معنادار در مقایسه ی میانگین دوز PSL خوراکی مشاهده شده در بین سه گروه در هر یک از نقاط زمانی (به ترتیب p = 0.198, 0.287, 0.576, and 0.705).
اختصارات
- We classified MG patients who underwent thymectomy into 3 groups based on pathology.
- All patients of the 3 groups significantly improved throughout the course.
- In MG PI status, patients with atrophic thymus after thymectomy were better than patients with TFH or thymoma.
- We also found no differences in the comparison of mean dose of oral prednisolone.
To clarify the efficacy of thymectomy among myasthenia gravis (MG) patients with and without thymoma. We classified MG patients who underwent thymectomy into 3 groups, such as thymic atrophy group, thymic follicular hyperplasia (TFH) group and thymoma group. We compared the data of clinical features and postoperative prognosis at very short-term, short-term, and medium-term. The clinical course of MG patients with atrophic thymus after thymectomy was even better than those of TFH or thymoma, in this retrospective study. However, we found no significant differences in the comparison of mean dose of prednisolone between the 3 groups at each time point.
157
Journal: Journal of Neuroimmunology - Volume 305, 15 April 2017, Pages 182-185