Inter-joint coordination of posture on a seesaw device

با وجودی که تنظیمات خاصی از کنترل چندضلعی وضعیت در هنگام قرار گرفتن در معرض چالش دیده می شود، هماهنگی چند مفصل در یک دستگاه لرزه ای هرگز دقیق ارزیابی نشده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی هماهنگی چند مفصل زمانی که افراد روی یک دستگاه پرده یا روی یک سطح پایدار ایستادند، با چشم باز یا بسته می شدند. هجده نفر از افراد فعال سالم استخدام شدند. تجزیه و تحلیل مولفه اصلی و تجزیه و تحلیل نقشه های سازماندهی خود را بر روی زوایای مشترک برای تشخیص و مشخص کردن الگوهای هماهنگ غالب انجام شد. برای ارزیابی مکانیزم های نوروفیزیولوژیکی مرتبط با این الگوهای هماهنگی، همبستگی الکترومغناطیسی بین جملهای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که یک سازمان چند جانبه ای از وضعیت در هر دو حالت پایدار و پایدار دارد و تغییرات بالاتری در پاسخ های موضعی فردی مشاهده می شود که هنگام ایستادن بر روی ساقه دیده می شود. این یافته ها، فرض کلاسیک مکانیسم های مچ پا را به عنوان کنترل غالب بر دستگاه های ساق پا و تایید می کند که هماهنگی بین مفصل در کنترل موضعی، به شدت توسط شرایط موضع مدوله می شود. هنگامی که روی زانوبند بدون چشم ظاهر شد، کاهش انسجام بین مهره ای بدون هیچ تأثیری بر الگوهای هماهنگی مشترک، به احتمال زیاد به سبب افزایش وابستگی به اطلاعات پروپایسپتیک مشاهده شد.