From Void to Opportunity

دوره های عدم اطمینان، بازاندیشی از اصولی را که تا به امروز به دست می آید، بازتاب می دهد. در مدل های شهری جدید، شهرها شخصیت خود را به عنوان مکان ملاقات و همبستگی اجتماعی از دست داده اند. برنامه ریزی شهری در حال حاضر بر اساس روندهای مدرن باعث شده است که جمعیت را به طور غیرمترقبه حل و فصل کند. به همین دلیل است که محوطه های شهری تولید می شوند، به عنوان همپوشانی چندین مدل شهر غیر مرتبط. فضاهای شهری به عنوان مکان نوستالژی و انقضا در شهرهای ما ظاهر می شود. بنابراین، ما باید تصویر شهرنشینی را به عنوان ابزاری که گسترش شهر را ترویج می دهد، به تصویب برساند و استراتژی های جدیدی را که قادر به مدیریت فضای شهری متخلخل است، کنار بگذاریم.