Simple mechanical cues could explain adipose tissue morphology

مکانیسم هایی که اندامها ساختار کارکردی خود را بدست می آورند و در طول زمان (و یا هوموستیز) نگهداری می شوند هنوز هم تا حد زیادی ناشناخته است. در این مقاله، این سوال را در مورد بافت چربی بررسی می کنیم. بافت چربی می تواند بین 20 تا 50 درصد وزن بدن باشد. تحقیقات آن کلید برای غلبه بر یک مجموعه وسیعی از اختلالات متابولیک است که به شدت به جمعیت در سراسر جهان حمله می کند. بافت چربی شامل خوشه های لوبولال آدپیوسیت هایی است که توسط یک شبکه فیبر کلاژن سازمان یافته احاطه شده اند. اعتقاد بر این است که با تهیه بسترهای مورد نیاز برای آدیپوژنز مجددا احیاء آدیوسیت ها در نزدیکی اندام های مویرگی ایجاد می شود. این مقاله نشان می دهد که ظهور این سازه ها می تواند با تداخل مکانیکی ساده بین آدیپوسیت ها و الیاف کلاژن توضیح داده شود. فرض ما این است که شبکه فیبر، مقاومت در برابر فشار ناشی از آدپیوسیت های در حال رشد را ایجاد می کند و آنها را مجبور به دسته بندی می کند. به طور متقابل، خوشه های سلولی، فیبرها را مجبور به ادغام به یک شبکه به خوبی سازماندهی می کنند. ما این فرضیه را با استفاده از یک مدل مبتنی بر فرد مبتنی بر دو بعدی (آی بی ام) از آداپوسیت ها و عناصر فیبر ماتریس خارج سلولی تأیید می کنیم. این مدل ساختارهایی را ارائه می دهد که به صورت کمی به صورت مشاهدات تجربی مقایسه می شود. به نظر می رسد که مدل ما نشان می دهد که خوشه های سلولی به صورت خود به خود به عنوان یک نتیجه از تداخل مکانیکی ساده بین سلول ها و فیبر ها بوجود می آیند و به طور شگفت انگیز، این ساختارها به طور مستقیم مورد نیاز نیستند.