A Relational Ethical Approach to End-of-Life Delirium

دلیری یک وضعیت شروع حاد و نوسانات دوره ای است که در آن سطح آگاهی و شناخت فرد از بین می رود. دلیری یک پدیده شایع و ناراحت کننده در مراقبت از زندگی است، اما هنوز کم توجه و تحت درمان است. در این مقاله، توصیف کیفی تجربه دلیری در خدمات مراقبت از زندگی را بررسی می کنیم که از طریق جستجوی منظم پایگاه های آموزشی دانشگاهی، به منظور ایجاد بینش به ماهیت بین ذاتی تجربه دلیری، پیدا می شود. تجزیه و تحلیل ما از مطالعات بازیابی درک درک ابعاد اخلاقی ارتباطی این پدیده را نشان می دهد، بدین معنی که دلییم توسط بیماران، خانواده ها و ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی زندگی می کند و این که چگونه بر روابط و ارزش های مورد توجه تاثیر می گذارد. ما سه تم را پیشنهاد می کنیم که ماهیت مضطرب دلیریم را در مراقبت تسکین دهنده توضیح می دهند: 1) تجربیات تنش ارتباطی؛ 2) چالش در شناخت شخص مضطرب؛ و 3) تلاش برای تفسیر معنای رفتارهای گمراه کننده. با نزدیک شدن به دلیلی پایان عمر از دیدگاه اخلاق ارتباطی، توجه به پیامدهای روابط درمانی با بیماران و خانواده ها زمانی که دلیری بخشی از مسیر مرگ است، توجه می شود.