Neural representations of confidence emerge from the process of decision formation during perceptual choices

اعتماد به نفس نشان دهنده درجه اعتقاد است که اقدامات یک فرد ممکن است صحیح یا پاداش دهنده باشد و نقش مهمی در بهینه سازی تصمیمات ما ایفا کند. علیرغم پیشرفت در فهم عصب شناختی تصمیم گیری ادراکی انسان، درباره نمایندگی اعتماد به نفس کم است. مهم این است که مشخص نیست آیا اعتماد به نفس بخشی جدایی ناپذیر از فرآیند تصمیم گیری است یا نشان دهنده یک سیگنال صرفا پس از تصمیم گیری است. برای رسیدگی به این مسئله ما یک پارادایم را مطرح کردیم که در آن بعضی از محاکمات، قبل از نشان دادن تصمیمشان، شرکت کنندگان می توانند از وظیفه برای پاداش کوچک اما متمایز استفاده کنند. این دستکاری اعتماد به نفس شرکت کنندگان را در محاکمه های فردی ضبط کرد و به ما اجازه داد بین سیگنال های الکتروانسفالوگرافی که در ارتباط با مطالعات خاص یا غیرقابل تشخیص وجود دارد، تبعیض آمیز باشد. تبعیض به تدریج افزایش پیدا کرد و قبل از اینکه شرکت کنندگان انتخاب کنند، به خوبی به اوج خود رسید. این سیگنال ها یک نمایش موقتی را مطابق با فرآیند انباشت شواهد نشان می دهد، که در زمان اختلاف در اوج به دست می آید. افزون بر این، نوسانات آزمون محاکمه در میزان انباشت محرک های نامتعارفی، پیش بینی احتمال مشارکت شرکت ها را برای کنار گذاشتن وظیفه، نشان می دهد که اعتماد به نفس از طریق فرآیند تصمیم گیری ظاهر می شود و به طور مداوم به محض رسیدن فرآیند، محاسبه می شود. به این ترتیب، بازسازی منبع، این سیگنال ها را در مناطقی که قبلا در تصمیم گیری دخیل بوده اند، درون قشرهای پیش و مونتاژ قرار داده است. مهمتر از همه، تجزیه و تحلیل های کنترل اطمینان داد که این نتایج را نمی توان با مشکل تحریک، توجه و یا دقت تصمیم گیری توضیح داد.