Empathic concern drives costly altruism

چرا ما خودخواهیم برای کمک به دیگران در دوری؟ دو نظریه رقابتی پدیدار شده است، یکی که نشان می دهد که رفتار عرفی عمدتا توسط احساسات نگرانی متداول دیگری متمرکز شده است، دیگری که ما به طور عمده به آن کمک می کنیم، زیرا ما خودخواهانه به کاهش نارضایتی خود متمرکز هستیم. در اینجا، رابطه بین بی نظمی گرانقیمت و این دو فرایند همدلی را مورد بررسی قرار می دهیم، به ویژه با استفاده از مدل مراقبت، برای تست این نظریه که نگرانی همدلی را نشان می دهد (مثلا گرایش عمومی به همدردی با دیگران) و خلط شخصی شخصی (مثلا مستعد تجربه اختلال هراس افیونی) ممکن است به طور متفاوتی رفتارهای آلتوسئونی را تحت الشعاع قرار دهد. ما متوجه می شویم که نگرانی های همدلی روانی - و نه نارضایتی شخصی - باعث انگیزه های بی نظیری می شود و این رابطه با فعالیت در منطقه قاعده شکمی، قوزک پا و زیر دریایی، مناطق کلیدی برای ترویج وابستگی اجتماعی و مراقبت از مراقبت، حمایت می شود. با هم، این داده ها به شناسایی مکانیزم های رفتاری و عصبی انگیزه ی دلگرم کننده گرانقیمت کمک می کند، در حالی که نشان می دهد که تفاوت های فردی در پاسخ های مغزی مربوط به نگرانی های همپیمانانه می تواند انتخاب واقعی واقعی را پیش بینی کند.