Visualizing the human connectome

نوآوری ها در تجسم داده ها، پیشرفت های برجسته ای در تحقیقات مرتبط با انسانی انسانی را از زمان آغاز آن نشان می دهند. از گرایشهای تانسور برای تصویربرداری با وزن مخصوص انتقال، به ارائه پیشرفته ریاضیات تشریحی، به نمایه های جدیدتر بر اساس اطلاعات مربوط به قابلیت اتصال به عملکرد گراف، بسیاری از راه هایی که ما برای درک ارتباط انسان ها از طریق بینش بصری فعال می کنیم. با این وجود، چندین مشکل حل نشده باقی می ماند. به عنوان مثال، تراکتوگرافی احتمالا فاقد تجربیات بصری معادل جبرگرایانه آن است، بازنمودهای چندجمله ای به سطوح شدید کاهش داده ها نیاز دارند و ارائه کامل اتصال در فضای آناتومیک باعث می شود که محتویات متناسب و غیر قابل خواندن باشد. بخشی از این چالش ها نیازمند سازش میان تنش های مختلفی است که عمل تجسم ارتباطی را تعیین می کند، مانند اولویت دادن اطلاعات آناتومیک یا اتصال، اطلاعات تجدید نظر زیبایی شناختی یا محتوای اطلاعات، و ریاکاری یا خوانایی. برای نشان دادن مذاکرات در حال انجام بین این اولویت ها، ما یک مرور کلی از روش های تجسم مختلفی که برای داده های متمایز تشریحی و کاربردی تکامل یافته اند ارائه می کنیم. سپس ابزار تجسم تعاملی را که در حال حاضر برای استفاده در تحقیق استفاده می شود را توصیف می کنیم، و ما با نگرانی ها و پیشرفت هایی در ارائه نتایج پیوندی نتیجه می گیریم.