Central auditory function of deafness genes

مزایای بسیار متغیر دستگاه های شنوایی یک مشکل جدی در توانبخشی شنوایی است. عوامل متعددی به این پدیده مربوط می شوند مانند تنوع در نقص گوش، اندازه های مختلف هیپوپلیزی عصب شنوایی، سن مداخله و توانایی های شناختی. تجزیه و تحلیل های اخیر نشان می دهد که علاوه بر این، توابع شنوایی مرکزی ژن های ناشنوایی در این زمینه باید در نظر گرفته شود. از آنجایی که فعالیت های عصبی کاهش یافته به عنوان ناشناخته در ناشنوا عمل می کند، به طور گسترده ای فرض می شود که ناشنوای محیطی بر روی توسعه و عملکرد سیستم شنوایی مرکزی به شیوه ای کلیشه ای تاثیر می گذارد. با این حال، ویژگی عملکردی موش های ترانس ژنیک با ژن های ناشنوا جهش یافته، اختلالات خاص ژن را در سیستم شنوایی مرکزی نیز نشان داد. عملکرد مکرر ژن های ناشنوا در سیستم شنوایی مرکزی با استفاده از یک تحقیق بیان عام ژنوم که غنی سازی قابل توجهی از این ژن ها را در ترانسپرتومینوم مغز گوش شنوا در مقایسه با کل مغز تقویت می کند، پشتیبانی می شود. در اینجا، دانش فعلی از ویژگی های متفاوتی شنوایی ژن های ناشنوا را خلاصه می کنیم. علاوه بر این، شبکه های نظارتی ژنتیکی در هم تنیده همکاری می کنند که در راستای توسعه پلاود گوزن و مغز استخوان به عنوان یک توضیح مکانیکی برای بیان گسترده این ژن ها فراتر از حلزون است. ما نتیجه گرفتیم که دانش بهتر از اختلالات شنوایی مرکزی ناشی از تغییرات ژنتیکی در ژن ناشنوا مورد نیاز است. در ترکیب با تشخیص پیشرفته ژنتیکی که در حال حاضر از طریق تکنولوژی توالی جدیدی در دسترس است، این اطلاعات احتمالا به پیش بینی نتایج بهتر دستگاه های شنوایی کمک می کند.