Modelling the benefits of habitat restoration in socio-ecological systems

تصمیمات موثر بر مدیریت منابع طبیعی در منظرهای کشاورزی تحت تأثیر عوامل اجتماعی و زیست محیطی قرار می گیرند. مدل هایی که این عوامل را ادغام می کنند، احتمالا پیش بینی نتایج تصمیمات مدیریت منابع طبیعی را نسبت به کسانی که این عوامل را در نظر نمی گیرند، پیش بینی می کنند. ما نشان می دهیم که چگونه شبکه های بیزی برای ادغام داده های زیست شناختی و اجتماعی و نظر کارشناسانه برای مدل سازی هزینه های بهره برداری از فعالیت های بازسازی برای بازگرداندن تنوع زیستی در منظر های کشاورزی استفاده می شود. ما رویکرد ما را با مطالعه موردی در جنگلهای چمنزار جنوب شرقی استرالیا نشان می دهیم. در مطالعه موردی ما، هزینه-اثربخشی تعریف شده است به عنوان بهبود در غنای گونه خزنده بومی و سوسک به دست آمده در هر دلار صرف اقدام بازسازی. مدل های اجتماعی و اکولوژیکی پیش بینی می کنند که کنترل علف های هرز، کاشت درختان و درختچه ها، اضافه کردن بستر و چوب و اضافه کردن سنگ ها به احتمال زیاد، اقدامات ارزان تر برای بهبود غنای گونه خزنده و سوسک خواهد بود. هزینه بهره وری از اقدامات بازسازی در مناطق باقی مانده و آبرفتی شده نسبت به مناطق پاک شده به دلیل مزایای حاشیه ای ناشی از اعمال زیستگاه های زیست محیطی پایین تر است. این نتیجه مستلزم داشتن نگرش مطلوب زمین دار است. تحت بهترین سناریوهای جمعیت شناختی صاحبخانه، بیشترین مزایای تنوع زیستی در هنگام بازسازی مناطق تمیز دیده می شود. ما متوجه می شویم که اقدامات سرمایه گذاری در حال ترمیم مجدد ممکن است غنی بودن گونه های فونتی را در زمینه های کشاورزی به نحو مقرون به صرفه افزایش ندهد و اقدامات بازسازی جدید ممکن است ضروری باشد. مدل های یکپارچه اجتماعی-اکولوژیکی از تصمیمات سرمایه گذاری شفاف و مقرون به صرفه حفاظت می کند. کاربرد این مدل ها اهمیت جمع آوری داده های اجتماعی و زیست محیطی را در هنگام تلاش برای درک و مدیریت سیستم های اجتماعی-محیطی نشان می دهد.