Shrub seedling survival under climate change - Comparing natural and experimental rainfall gradients

پیش بینی واکنش جوامع گیاهی به تغییرات محیطی، یک چالش کلیدی در بوم شناسی است. در اینجا ما مکانیزم های مربوط به آب و هوا را بررسی کردیم که تنظیمات پوسیدگی گیاهچه یک بوته معمولی مدیترانه را بررسی می کنند. هدف ما بررسی اثرات دسترسی آب به بقای گیاهچه و تعیین اینکه آیا شیب جغرافیایی می تواند به عنوان پروکسی برای پیش بینی اثرات تغییرات آب و هوایی محلی عمل کند. ما یک آزمایش میدانی را در امتداد شیب باران طبیعی انجام دادیم که با استفاده از بارانهای اضافی دیگر در یک مکان مدیترانه انجام شد و امکان بررسی اهمیت نسبی عوامل زیستی و زیستی را بر پویایی گیاهان فراهم کرد. با افزایش بارندگی دانه های طبیعی و مصنوعی، بقای گیاهچه با افزایش میزان دسترسی به خاک افزایش می یابد. با این حال، بقای گیاهچه در منطقه مدیترانه، روند مشخصی از کاهش بقای گیاهچه و افزایش انبساط مصنوعی را به همراه داشت، در حالی که در پایان خشکی بذر گیاهان جغرافیایی نسبتا بالا بود. ما این الگو را به تعاملات زیستی اختصاص دادیم که در انتهای خشک کمتر منفی بود. این یافته ها نشان می دهد که نادیده گرفتن تعاملات زیستی در هنگام پیش بینی تغییرات در توزیع گونه ها تحت تغییرات اقلیمی گمراه کننده است و به دلیل درگیری پیچیده بین عوامل زیستی و زیست زیستی، شیب محیطی می تواند ضعیف ترین پیش بینی های پاسخ گونه های گیاهی به تغییرات آب و هوایی باشد.