Quasi-autonomous thermal model reduction for steady-state problems in space systems

یک روش ماتریس برای کاهش تعداد عناصر مدل های ریاضی حرارتی فضاپیما بر اساس روش پارامتر توزیع شده است. هدف از این روش دستیابی به یک مدل رضایت بخش برای کاهش مشکلات مدل ثابت در حالت اتوماتیک در حالی که حفظ معنای فیزیکی سیستم و ویژگی های اصلی مدل است. سادگی روش و هزینه محاسبات نیز در نظر گرفته شده است. فرآیند کاهش بر اساس دستکاری ماتریس هدایت ماتریس، که به عنوان یک ماتریس مجذور گراف چندگانه رفتار می شود. سپس یک الگوریتم جستجوی عمیق برای پیدا کردن اجزای قوی متصل است که گره های متراکم را تعریف می کنند. در نهایت تمام نهاده های حرارتی کاهش می یابد و نتایج حاصل از مدل متراکم شده با آنهایی که از جزئیات دقیق تر هستند مقایسه می شود. تمام فرایند کاهش بر روی یک مدل حرارتی واقعی مورد آزمایش قرار گرفته و عملکرد خوبی را نشان می دهد. در بخش نتیجه گیری، ویژگی ها و محدودیت های این روش نشان داده شده است.