Local community's preferences for accepting a forestry partnership contract to grow pulpwood in Indonesia: A choice experiment study

طرح های همکاری در زمینه جنگلداری برای ادغام منافع و منافع جوامع صنعتی در مدیریت منابع جنگل مستقر شده است. با این حال، تأثیرات نامطلوب طرح منجر به بازنگری ارزش طرح های مشارکت در هر دو طرف می شود. این مقاله به بررسی تمایل جوامع محلی به باقی ماندن در طرح های مشارکتی که برای رشد چوب خرد شده در اندونزی می پردازد یا از آن کنار گذاشته می شود، مورد بررسی قرار می دهد و ترجیحات خود را برای پذیرش ویژگی های قراردادی اصلاح می کند. ویژگی های قرارداد شامل طول قرارداد، مشارکت در کار، بیمه، آموزش، بهبود جاده و درآمد می باشد. یک روش آزمایشی انتخابی برای برآورد اولویت ها از 287 مالک کوچک بود که نیمی از آنها با صنعت چوب در طرح مشارکت شرکت و جامعه مشارکت داشتند. نتایج نشان می دهد که بسته نرم افزاری از ویژگی های قرارداد که می تواند ابزار جوامع محلی را افزایش دهد، ارائه بهبود جاده، درآمد سرانه بالاتر و بیمه تولید چوب بزرگتر است. با توجه به طول مدت قرارداد و نظارت بر حوزه های کاشته، انگیزه های بیشتری لازم است تا جبران خسارت مال دهندگان کوچک را جبران کند. این تنظیمات به طور قابل ملاحظه ای بستگی به وضعیت مشارکت افراد کوچک در طرح دارد، اما وضعیت مالکیت زمین نیست. تداوم طرح های مشارکت توسط تعداد معدودی از پاسخ دهندگان که همیشه گزینه گزینه قرارداد را رد می کنند، به چالش کشیده می شود. نتیجه این یافته ها این است که طراحی مجموعه ای از خصیصه های قراردادی که بر رویکرد حفاظتی اجتماعی حمایتی متمرکز می شود احتمالا شرکت کنندگان کمپانی مشارکت در طرح ها را حفظ می کند.