Impacts of land use and land use changes on the resilience of beekeeping in Uruguay

ما از چارچوب سیستم های اجتماعی-محیطی و داده های مصاحبه ای از خبرنگاران کلیدی برای تجزیه و تحلیل پویایی آستانه که بر پایه انعطاف پذیری بخش زنبور عسل محلی است، در میان تغییرات در استفاده از زمین (مدیریت) و تغییرات استفاده از زمین (تبدیل) که ناشی از گسترش مرزهای سویا و اکالیپت در اروگوئه. نتایج ما نشان می دهد که در حالیکه کشاورزی شروع به جابجایی از علف های هرز شده بود که در ابتدا تولید عسل زیاد را به ارمغان آورد، جنگل زباله ها از طریق گل دهی اکالیپتوس گراندز را از بین می برد. با گسترش دوره گلدهی از شش تا هشت ماه، وابستگی زنبورها به مزارع درخت افزایش یافته است. با این حال، شرکت های جنگلی درحال تغییر به تولید گونه های تولیدی بیشتری هستند که به طور مشابه گل نمی خورند و پیش بینی می شود که یک متقاضی آستانه ای باشد که زنبورستان قادر به انطباق آن نیست. در نتیجه، انعطاف پذیری این معیشت حساس به محیط زیست، عمدتا از طریق تغییرات استفاده از زمین است که هزینه ها و چالش های جدید را به تولید عسل معرفی می کنند. با این حال، دینامیک آستانه ای که به نظر می رسد چالش های چند وجهی بوسیله زنبوران ظاهر می شود نیز در جاهای دیگر سیستم رخ می دهد. برخی نتایج از پویایی آستانه شبیه به حلقه های بازخورد در سیستم های اجتماعی-اکولوژیکی، از جمله ملاحظات مهاجرت خارج و تغییر در اشغال، که تاثیرات نهایی هنوز مشخص نیست. بسیاری از زنبورداران هنوز با زنده ماندن باقیمانده مواجه می شوند، اما به نظر می رسد که سطح فعلی انعطاف پذیری، تاثیرات مضر بیشتری را به بار نمی آورد. این نمونه موردی از تعاملات اجتماعی و زیست محیطی با استفاده از یک لنز معیشت، پژوهش های آینده را در حال تکامل ابعاد جدید برای مدیریت سیستم های اجتماعی-محیطی در اروگوئه و فراتر از آن انجام می دهد.