How smallholder farmers adapt to agricultural drought in a changing climate: A case study in southern China

اگر چه استراتژی های انطباق کشاورزان کوچک به تغییرات آب و هوایی و خطرات ناشی از آن توجه گسترده ای به خود جلب کرده است، تشخیص کمی و ارزیابی رفتارهای سازگارانه آنها همچنان یک کار دشوار است که مستلزم مطالعه بیشتر است. این مقاله یک مطالعه موردی تجربی در جنوب چین را برای بررسی استراتژی های سازگاری کشاورزان خرما به خشکسالی کشاورزی توصیف می کند. داده های دست اول از طریق پرسشنامه های خانوار، مصاحبه عمیق با مدیران محلی و نظرسنجی های مربوط به استفاده از اراضی در سطح مزرعه جمع آوری شد. اثربخشی رویکرد انطباق کشاورزان براساس مزایای بوم شناختی، اقتصادی و اجتماعی ارزیابی شد. یافته های ما نشان می دهد که کشاورزان طی سه دهه گذشته، زمانی که با خشکسالی های فصلی مواجه می شوند، به تدریج محصول برنج دوطرفه را رها کرده و الگوهای برداشت خود را به یک حالت متنوع جدید از برنج کول، برنج ، پنبه، مهد کودک گیاهچه و حبوبات درشت. تمرین کشاورزی کنونی آسیب پذیری کشاورزی محلی را به خشکسالی کاهش می دهد و اجازه می دهد تا کشاورزان تنوع و بهبود درآمد خود را که به افزایش مقاومت و سازگاری با خشکسالی کمک می کند. با این حال، سازگاری مستقل کشاورزان در درجه اول به منافع خود برای کاهش خطر خشکسالی و به حداکثر رساندن سود اقتصادی می پردازد، اما می تواند مزایای اجتماعی مانند امنیت منطقه ای دانه ها را نیز کاهش دهد. یک استراتژی انطباق قوی باید منافع اکولوژیکی و اقتصادی را با منافع اجتماعی برای پایداری کشاورزی حفظ کند.