Land use planning policies and market forces: Utopian aspirations thwarted?

این مقاله این سؤال را مطرح می کند که تا چه اندازه نیروهای بازار سیاست های برنامه ریزی را محدود می کنند؟ این امر به محدودیت رابطه نیروهای بازار در برنامه ریزی با ارجاع به سیاست های شهری در انگلستان می پردازد. در این زمینه، نیروهای بازار به عنوان روندهای اقتصادی بلندمدت فضایی غالب تعریف می شوند که باعث عدم تمرکز می شود. این مقاله با استفاده از مطالعات موردی سیاست برای توسعه استدلال های آن است. در برنامه ریزی عمومی نشان داده شده است که از عدم تجزیه و تحلیل سیستماتیک بازار های استفاده از زمین رنج می برند. با این وجود، در قلب خود برنامه ریزی نمی کند نه تنها بازار املاک را تنظیم می کند بلکه باعث شکل گیری و تحریک آن می شود. هنگامی که شکل گیری رشد شهری و تمرکززدایی شکل می گیرد، برنامه ریزی برای موفقیت بسیار موفقیت آمیز است. این کار اساسا متفاوت است تا جریانهای بازار را متوقف کند و احتمال موفقیت بسیار متفاوت است. نیروهای بازار مسیرهایی را به آرمانهای منطقهای محدود می کنند، اما برنامه ریزان نیاز به انگیزه، درک و ابزار برای کار با بازار برای تولید نتایج مطلوب دارند.