Cycling on the verge: The discursive marginalisation of cycling in contemporary New Zealand transport policy

علیرغم توانایی دوچرخه سواری ابزار برای کمک به یک سیستم حمل و نقل پایدارتر، به سادگی و محیط زیست، سهم حالت آن در نیوزیلند به طور مداوم پایین است. از طریق طیف وسیعی از استراتژی های حمایتی، تلاش های دولت برای افزایش دوچرخه سواری توسط ابزارهای دولتی صورت گرفته است. این مقاله تفاوت های بین این هدف و نتایج سیاست را بررسی می کند. این یک رویکرد تحلیلی برای گفتوگو برای بررسی اینکه چرخه دوچرخه سواری در اسناد سیاست حمل و نقل با اولویت های دیگر قرار گرفته است، ترسیم شده است. اسناد سیاستگذاری و استراتژی مربوط به حمل و نقل برای دوره 2008-2013 از دولت مرکزی و شوراهای منطقه ای و ایالتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل نشان می دهد که چگونه تغییر استفاده و معنای واژه "پایدار" اهداف حمل و نقل را محدود کرده است، محدود کردن نتایجی که به ستون های پایدار محیط زیست و اجتماعی می پردازند. این نشان می دهد که چگونه سیاست حمل و نقل به عنوان یک راننده از رشد اقتصادی طراحی شده است، چگونه این را به عنوان نیاز به طیف وسیعی از راه حل های سیاست حمل و نقل، کمک به کاهش ارزش دوچرخه سواری خدمات، علیرغم تاثیر بالقوه (و موجود) آن بر سلامت و سلامت - عدالت اجتماعی، و پایداری محیطی. این شیوه ها به طور سیستماتیک از استفاده از وسایل نقلیه موتوری برخوردار بوده و به مشروعیت و حفظ امتیاز آن کمک می کند، در حالی که دوچرخه سواری ابزار را به عنوان یک روش موثر حمل و نقل به حاشیه رانده است.