Conceptualizing a social sustainability framework for energy infrastructure decisions

مفهوم پایداری اجتماعی در طیف گسترده ای از ادبیات، از برنامه ریزی شهری تا توسعه بین المللی مورد بحث است. نویسندگان توافق دارند که مفهوم پایداری اجتماعی دشوار است که شامل چندین جزء (معیار)، مانند انسجام اجتماع، رفاه بشری، گفتمان موثر و دسترسی شهروندان به کسانی است که از طرف آنها تصمیم های مهم را اتخاذ می کنند. تعریف و اندازه گیری این معیارها و نقش پایداری اجتماعی در تصمیم گیری در زمینه انرژی، مسئله متضادی است. ما استدلال می کنیم که یک رویکرد مبتنی بر دارایی به جامعه، برای دستیابی به هر گونه معیاری از چگونگی تعریف پایداری اجتماعی در یک محیط اجتماعی در قالب تحولات انرژی مورد نیاز است. ما یک چارچوب مفهومی را بر اساس یک فرآیند اولویت بندی و چشم انداز گروه اجتماعی پیشنهاد می کنیم. تحقیقات قبلی ما در مورد مشارکت عمومی و نقش گفت وگو برای توسعه انرژی هسته ای در انگلیس، ایالات متحده و ژاپن برای نشان دادن موانع برای غلبه بر مواجهه با سیستم مدون پایداری اجتماعی ما تبدیل به یک واقعیت شده است. ما اهمیت انصاف و عدالت، رویکردهای مبتنی بر مکان و سیستم های اجتماعی-انرژی را برجسته می کنیم و این نتیجه گیری می کند که این ضرورت ها برای ارتقای آگاهی جامعه و نهادی از پایداری اجتماعی برای تحولات بزرگ انرژی است.