Publicizing atrocity and legitimizing outrage: Picasso's Guernica

پیکاسو معروف ترین نقاشی خود را، گورنیکا، در بیش از سه هفته در سال 1937 پس از بمباران شهر کوچکی از گورنیکا که در منطقه باسک در جنگ داخلی اسپانیا قرار داشت، ایجاد کرد. هزاران نفر بی گناه مجروح و یا کشته شدند. گورنیکا در خطوط تیز، سردرگمی و اشکال تحریف شده، رنج و درد جنگ را نشان می دهد. پیکاسو به جای استفاده از رنگ، بویژه رنگهای قرمز، تنها رنگ سیاه و سفید را به عنوان نماد مرگ، عزاداری و فاجعه استفاده کرد. او معتقد بود که رنگ های روشن تر می توانند بیننده را از درد و رنج صحنه منحرف کند. در گورنیکا، بیشتر ارقام دهان باز است؛ آنها را فریاد می زنند، می فهمند یا فریاد می زنند هدف این مقاله و ارتباط آن با روابط عمومی، بررسی اینکه آیا ارتباطات تصویری میتوانند یک رویداد نظامی، شخصیت رهبران نظامی و جنگ را به عنوان یک جنبه عمومی از حکومت دموکراتیک، تبلیغ کنند. این مقاله پیشنهاد می کند که هنر لفظی، گفتاری، می تواند تاثیر را بر تلاش های روابط عمومی، با تمرکز توجه، ایجاد مسائل عمومی و ایجاد اظهارات آموزنده، قابلیتی و دموکراتیزه، کمک کند. حتی مهمتر از آن این است که توانایی هنر برای ابراز خشم اخلاقی، به خصوص وقتی که صدای منافع را خاموش می کند.