کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
6748638 1430210 2016 40 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
The influence of welding procedure and plate geometry on residual stresses in thick components
ترجمه فارسی عنوان
تأثیر روش جوشکاری و هندسه صفحه بر تنشهای باقی مانده در اجزای ضخیم
کلمات کلیدی
ترجمه چکیده
این مطالعه پروفیل های استرس باقی مانده تولید شده توسط دو تکنیک جوشکاری مختلف (جوشکاری چند گذر و تک نفوذ) در فولاد های فلزی فولاد فشرده 80 آمپر ضخامت دارد. به عنوان تنش های باقی مانده در چنین نمونه های فولادی جوش داده شده فولادی که نماینده فرآیندهای صنعتی مهم هستند تعیین می شود، روش کانتور به عنوان یک انتخاب عملی استفاده می شود. نتایج نشان می دهد که توزیع تنش باقی مانده حساس به جزئیات فرآیند جوشکاری است، و حداکثر استحکام کششی کششی در جوش برای جوش چند گذر و در منطقه آسیب دیده برای جوش تک تک قرار دارد. با این حال، نتایج حاصل از روش کانتور تنها در سطح برش معتبر است. به منظور پیش بینی تنش های باقی مانده استرس در امتداد نمونه های جوش داده شده از سطح آزاد، روش تکنیک های معکوس معکوس گسترش یافته است. رویکرد مبتنی بر اساسی به ما اجازه می دهد تا حداقل طول نمونه مورد نیاز برای ارزیابی دقیق تنش های باقی مانده در ساختارهای مهندسی بزرگ را ارزیابی کنیم. این روش همچنین اجازه می دهد تا پیش بینی مقادیر درست تنش های باقی مانده در نمونه کامل را حتی اگر نمونه ای کوتاه تر برای آزمایشات استفاده شود. در نهایت، اندازه گیری کانتور چندگانه بر روی نمونه چند گذر به منظور مقایسه توزیع استرس باقی مانده در جهت طولی و عرضی ساخته شده است.
موضوعات مرتبط
مهندسی و علوم پایه سایر رشته های مهندسی مهندسی عمران و سازه
پیش نمایش مقاله
تأثیر روش جوشکاری و هندسه صفحه بر تنشهای باقی مانده در اجزای ضخیم
چکیده انگلیسی
This study compares the residual stress profiles generated by two different welding techniques (multi-pass and single pass welding) in 80 mm thick ferritic steel welds. As residual stresses in such thick welded steel specimens that are representative of important industrial processes are to be determined, the contour method as a practical choice is employed. The results show that the residual stress distribution is sensitive to the details of the welding process, with the maximum tensile residual stress being located in the weld for the multi-pass weld and in the heat-affected zone for the single pass weld. However, the results obtained from the contour method are only valid at the cut plane. In order to predict residual stress variations along the depth of the welded specimens from the free surface, the inverse eigenstrain technique is extended. The eigenstrain-based approach allows us to evaluate the minimum specimen length required for the accurate estimate of residual stresses in large-scale engineering structures. This technique also allows predicting the correct magnitude of residual stresses in the full length specimen even if a shorter specimen is used for experiments. Finally, multiple cut contour measurements are made on the multi pass specimen in order to compare the distributions of residual stress in the longitudinal and transverse directions.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: International Journal of Solids and Structures - Volume 80, February 2016, Pages 420-429
نویسندگان
, , , , ,