Mode choice and railway subsidy in a congested monocentric city with endogenous population distribution

هدف از این مقاله، ارائه دیدگاه های جدید در رفتار انتخاب حالت رفت و آمد در یک شهرستان بسته تک سنتیک با توزیع جمعیت درونی است، جایی که یک بزرگراه بارگذاری شده و راه آهن شلوغ ارائه خدمات رفت و آمد برای ساکنان در یک راهرو شهری خطی. ابتدا مدل های انتخاب حالت تعادل متعارف را با مرز شهرستان و جمعیت توزیع جمعیت بررسی می کنیم و سپس انتخاب حالت ساکنان را به مدل تعادل فضایی شهری که در آن مصرف خانوار ساکن، انتخاب محل سکونت و توسعه دهندگان املاک، تولید مسکن نیز صریحا مدلسازی شده است. با استفاده از تجزیه و تحلیل مقایسهای، متوجه می شویم که راهرو شهری با افزایش کرایه تاکسی گسترش می یابد، در صورت عدم تراکم در سیستم حمل و نقل دوجانبه، اما لزوما این نیست که اگر تراکم بزرگراه و حمل و نقل حمل و نقل نمی توان نادیده گرفت. ما شواهد عددی را نشان می دهیم که نشان می دهد که با توجه به افزایش هزینه کرایه تاکسی، گودال شهری کاهش می یابد. ما همچنین در مورد تغییر شکل شهری، سطح خدمات ساکنین و رفاه اجتماعی با هزینه های مختلف راه آهن و سیاست های یارانه بحث می کنیم. نتایج عددی نشان می دهد که سیاست گذرگاه از راه دور با یارانه پایین باید ترجیح داده شود، زیرا می تواند سطح رفاه اجتماعی و سطح خدمات ساکنان را بهبود بخشد.