The impact of transit station areas on the travel behaviors of workers in Denver, Colorado

توسعه ترانزیت یک استراتژی برنامه ریزی است که به دنبال آن است تا بخشی از محدودیت های سبک های توسعه خودروی سبک تک چی را کم کند. در حالی که مطالعات بسیاری بر این مسأله تمرکز دارد که چگونه مجاورت مسکونی با حمل و نقل بر رفتارهای مسافرتی افراد تأثیر می گذارد، تأثیر نزدیکی محل کار به حمل و نقل کمتر درک می شود. این مقاله می پرسد آیا در نزدیکی ایستگاه بین المللی حمل و نقل سبک کار می کند رفتار رفت و آمد کارگران متفاوت است نسبت به کارگران نزدیک ایستگاه زندگی می کنند؟ ما با بررسی حالت رفت و آمد کارگران بر مبنای نزدیکی آنها به مسکونی و محل کار به مناطق ایستگاه ترابری شروع می کنیم. بعد، ما راه هایی را بررسی می کنیم که رفتارهای مسافرتی شخصی بین افرادی که به کار می پردازند و کسانی که نمی کنند متفاوت است. داده ها از تحقیقات رفتار مسافرت در سال 2009 در منطقه کلورادو، دنور، شامل 8000 خانوار، 16،000 نفر و نزدیک به 80،000 سفر، گردآوری شده است. ما رفت و آمد سفرهای پایدار را به عنوان کاهش مسافت پیموده شده، کاهش تعداد سفرها و افزایش استفاده از حمل و نقل غیر اتومبیل اندازه گیری می کنیم. نتایج این مطالعه نشان می دهد که زندگی در نزدیکی منطقه ایستگاه حمل و نقل به تنهایی امکان استفاده از حالت های غیر ماشین برای رفت و آمد کاری را افزایش نمی دهد. اما اگر مقصد (کار) نزدیک به یک ایستگاه قطار حمل و نقل باشد، افراد کمتر احتمال دارد ماشین را به کار مشغول کنند. افرادی که هر دو در یک منطقه حمل و نقل زندگی می کنند و کار می کنند، کمتر از ماشین استفاده می کنند و بیشتر به حالت های غیر ماشین برای کارهای شخصی و غیر کاران می پردازند. به خصوص برای افرادی که در نزدیکی یک ایستگاه حمل و نقل کار می کنند، اندازه گیری های سفر و فاصله های شخصی نشان می دهد که سطح بالاتری از تحرک برای مسافران غیر ماشین در مقایسه با مسافران خودرو - یعنی سفر های بیشتر و سفر های دورتر. استفاده از حالت های غیر ماشین برای مسافرت های شخصی بیشتر احتمال دارد که توسط مسافران غیر ماشین به وقوع بپیوندد، بدون در نظر گرفتن رابطه بین منطقه ایستگاه حمل و نقل.