Commuting trade-offs and distance reduction in two-worker households

خانوارهای دوشاخه در مطبوعات علمی مربوط به برنامه ریزی حمل و نقل و استفاده از زمین توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. خانواده های دو کارگر احتمالا نقش تعیین کننده ای در تعیین تقاضای حمل و نقل آینده ایفا می کنند، اما تأثیر مورد انتظار آنها موضوع بحث است. این تحقیق از یک رویکرد جدید برای اندازه گیری درجه ای که فاصله رفت و آمد طرف شریک زندگی فاصله فردی رفت و آمد استفاده می کند. این مقدار میزان شرکای رفتار خود را تعدیل می کند تا فاصله کل رفت و آمد را کاهش دهد. همچنین شواهد تجربی را نشان می دهد که خانوارهای دوکشور در واقع تنظیم محل اقامت محل اقامت خود را برای کاهش فاصله رفت و آمد تنظیم می کنند. این کار از طریق استفاده از سازگاری رویکردهای مشترک برای تحلیل فاصله رفت و آمد (مدل سازی کل و همچنین فاصله های فردی رفت و آمد) با متغیرهای نوآورانه الهام گرفته از ادبیات مربوط به محل سکونت و سرپرستی خانوار است. یافته های این تحقیق تحقیق تجربی را ثابت می کند که اعضای خانواده های دو کارگر با همان یا کمتر از خانوارهای یک کارگر مسافرت می کنند. آنها همچنین تأیید می کنند که فاصله رفت و آمد همکاران تاثیر مثبتی بر روی فاصله رفت و آمد فردی دارد، که نشان می دهد فاصله رفت و آمد شهروندان مکمل است. در عین حال، نشان داده شده است که این به این معنی نیست که همکاران فاصله فاصله رفت و آمد را نداشته باشند، بلکه خانوارهای دو کارگر، استراتژی هایی را برای کاهش کل مسیر رفت و آمد خود اعمال می کنند. این تحقیق می تواند به سیاست گذاران کمک کند تا درک بهتر الگوهای رفتاری خانوارهای دوکشور برای کمک به تطبیق سیاست های استفاده از زمین و حمل و نقل که بتواند نیازهای این جمعیت رو به رشد را تامین کند.