Predictors of adults' helping intentions and behaviours towards a person with a mental illness: A six-month follow-up study

در مورد رابطه بین اهداف بزرگسالان برای کمک به یک فرد فرضی که در معرض بیماری روحی و اقدامات کمک های اولیه پس از آن در واقعیت است، کم است. این مطالعه بررسی می کند که آیا کیفیت اهداف کمک اولی پاسخدهندگان، کیفیت رفتار رفتار کمک خود را نسبت به فردی که در زندگی واقعی آن را می شناسد، پیش بینی می کند. نمونه ای خوشایندی از 820 بزرگسال استرالیایی دو نظرسنجی شش ماهه را به اتمام رسانده است که سؤالاتی راجع به یک فرد فرضی که در معرض افسردگی با افکار خودکشی قرار می گیرد، و نحوه کمک آنها به یک فرد با مشکل مشابه در زندگی آنها، پرسید. کیفیت کمک به اهداف در ابتدای زندگی، کیفیت مراقبتهای اولیه سلامت روانی را در پیگیری و کیفیت رفتارهای گذشته پیش بینی کرد. به طور خاص، افرادی که قصد ارزیابی و کمک به وضعیت بحران در تصویر را داشتند، پنج بار بیشتر به انجام اقدامات مشابه برای کمک به کسی که می دانستند، می رسند. کیفیت نیت و رفتار گذشته و اعتماد به نفس، مهمترین پیشگویی کننده های رفتار در پیگیری بودند. این یافته ها نشان می دهد که سلامت روان بزرگسالان نیازمند کمک های اولیه می تواند برای پیش بینی رفتارهای بعدی خود استفاده شود، بنابراین آموزش جوامع در مورد اقدامات موثر کمک های اولیه ممکن است میزان کمک های مناسب در آینده را افزایش دهد.