Visualizing Words and Knowledge: Arts of Memory for the Digital Age

این مقاله تلاش دارد تا کانون چهارم لفاظی، هنر حافظه را احیا کند. من با نشان دادن اینکه کانون حافظه به طور سنتی هنر است که با آن کلمات و دانش به شکل های تصویری و فضایی، یا در ذهن و یا در صفحه، اصلاح می شود. من استدلال می کنم این تکنیک تجسم است که کانون های حافظه و اختراعات را در طول تاریخ مرتبط می کند. من پیشنهاد می کنم که زمینه به تجسم به عنوان هنر حافظه بازگشت. امروزه ابزارهای دیجیتالی که کلمات و دانش را تجسم می دهند، همه جا هستند. تجسم داده های فریم به عنوان یک آنالوگ قرن بیست و یکم به هنر حافظه اجازه می دهد تا ما در مورد تجسم به عنوان ابزاری برای اختراع فکر کنیم و نه به عنوان یک نمایش داده شده درونی. با استفاده از ایده متنی، یک ؟؟ من توطئه های پراکنده و شبکه های متن را به عنوان نمونه هایی از تجسم ها ارائه می دهم که نویسندگان را قادر می سازد تا یک حافظه کاری کارآمدتر از متون خود را توسعه دهند.