Uncertainty theory as a basis for belief reliability

قابلیت اطمینان اعتماد یک معیار سنجش قابلیت اطمینان مبتنی بر مدل جدید است که هر دو آنچه که ما می دانیم (به عنوان مدل های قابلیت اطمینان بیان می شود) و آنچه ما نمی دانیم (به عنوان عدم قطعیت معرفتی در مدل های قابلیت اطمینان) در مورد قابلیت اطمینان را در نظر می گیریم. در این مقاله، ما نشان می دهیم که با توجه به نمایش ظریف عدم قطعیت معرفتی، اعتماد به باور نباید به عنوان یک احتمال احتمالی در نظر گرفته شود. بلکه باید به عنوان معیار مشخصی در نظریه عدم قطعیت مورد توجه قرار گیرد. برای محاسبه اعتماد به باور سیستم های منسجم، روش حداقل برش مبتنی بر مجموعه ای طراحی شده است. سپس الگوریتم عددی برای تحلیل اعتبار باور بر اساس مدل های درخت گسل ارائه شده است. نتایج کاربرد نشان می دهد که روش های توسعه یافته نیاز به محاسبات کمتر از روش مبتنی بر ساختار تئوری قابلیت اطمینان کلاسیک دارند.