A critical analysis of expected-compliance model in volume-constrained robust topology optimization with normally distributed loading directions, using a minimax-compliance approach alternatively

عدم قطعیت مورد توجه مهم در بهینه سازی توپولوژی برای تولید راه حل های قوی و قابل اطمینان است. چندین امکان وجود دارد که به عدم قطعیت در بهینه سازی توپولوژی ساختارهای پیوسته توجه شود. در این مقاله فرض می کنیم که تنها منبع عدم قطعیت متغیر بودن مسیرهای بار اعمال شده است. اکثر مدل های این منطقه ابزارهای آماری پارامتری را برای توصیف عدم قطعیت جهت بارهای اعمال شده برای ساخت سازه های قوی که تا حد امکان غیر حساس به عدم اطمینان هدایت می شوند، استفاده می کنند. در بیشترین رویکرد آماری پارامتریک، برآورد مورد انتظار، بر اساس فرض عادی هدایت، به عنوان ضریب ارزیابی استحکام مورد استفاده قرار می گیرد. ما به طور غیرمستقیم اثبات می کنیم که این رویکرد دور از عملیات مهندسی است و ممکن است نتایج تقریبا قابل تفسیر یا کاملا گمراه کننده را نشان دهد که توسط دو نمونه متداول انتخاب شده نشان داده می شود. نمونه های متقابل این واقعیت را تایید می کنند که انطباق مورد انتظار، به عنوان یک انتزاع آماری بر اساس فرضیه های نظری یا بیشتر نظری در مورد عادی، نه یک اندازه گیری کلی از کارآیی. نشان داده خواهد شد که مدل ملاک مکانیکی بدترین تغییر جهت گرا، غیر پارامتریک و واقعا محکم با محدودیت حجمی که در این مقاله فقط به عنوان یک ابزار اثبات کننده در فرم بسیار ساده استفاده می شود، یکی از راهکارهای مناسب پارامتریک مدل مورد انتظار و نتایج آن و روند حل مسئله آن به طور کلی بسیار نزدیک به تفکر مهندسی هستند. مدل ملاک مکانیکی با بدترین بار جهت گیری، اطلاعات بیان، سخت، عمومی و عملی را در مورد ثبات ارائه می دهد. رضایت پارامتریک انتظار می رود که خود به عنوان معیار ترجیحی از قابلیت اطمینان، قادر به توصیف تنوع انطباق نیست، در مقایسه با رویکرد مینیمکس که می تواند متغیرهای انطباق را با یک محدوده وسیع مانند محاسبه شده به راحتی به عنوان تفاوت حداکثر - و حداقل انطباق در مجموعه ای از مسیرهای قابل اجرا بارگذاری.