Regional or global? The question of low-emission food sourcing addressed with spatial optimization modelling

آیا تولید مواد غذایی اصلی به طور محلی سبب انتشار گازهای گلخانه ای کمتر از غذاهایی می شود که از طریق واردات از قاره دیگر به دست می آیند؟ برای رسیدگی به این سوال، ما از یک رویکرد بهینه سازی فضایی استفاده کردیم که انتشار گازهای گلخانه ای را از تولید و حمل و نقل پنج کالای غذایی (جو، ذرت، روغن، شکر و گندم) به حداقل رساند، و این را با محیط تولید محلی مقایسه کردیم که فاصله بین تولید و مصرف به حداقل برسد ما براساس مثال دو کشور - برزیل و آلمان متمرکز شده ایم تا اجازه دهیم مدل سازی با وضوح بالا فضایی. در مدل، به حداقل رساندن انتشار گازهای گلخانه ای منجر به تخصیص سهام بزرگ تولید به مکان های خارج از کشور شد. در مقابل، پرونده تولید محلی، به تنهائی به تنهائی بهینه شده بود، منجر به انتشار گازهای گلخانه ای شد. یافته های ما نشان می دهد که علیرغم نیازهای حمل و نقل اضافی برای واردات، تخصص کشورهای در تولید محصولات مشخص شده می تواند یک استراتژی تاثیر گذاری کم آب و هوا باشد.