Trust matters: Why augmenting water supplies via desalination may not overcome perceptual water scarcity

از لحاظ تاریخی، کمبود آب در نتیجه فاکتورهای هواشناسی و هیدرولوژیکی ناخوشایند است. از این منظر، راه حل های زیربنایی که منابع آب را افزایش می دهند، مانند آب شیرین کن، به عنوان راهی برای غلبه بر محدودیت منابع فیزیکی و حل کمبود آب دیده می شود. ما بر این باوریم که تجارب گذشته با کمبود کیفیت آب و عدم اعتماد دیررس به تامین کنندگان آب یک حالت خاص از کمبود آب ایجاد می کند: کمبود ادراک. این مقاله، یافته های تحقیقاتی خانوار را در دو شهر خاورمیانه آمریکای لاتین ارائه می دهد که طرح های آب شیرین در مقیاس وسیع انجام شده است. در حالی که هر دو پروژه با استفاده از تکنولوژی آب شیرین کنی پیشرفته، نتایج بررسی های ما نشان می دهد که اکثر پاسخ دهندگان آب نمکی از شیپور خاموشی خود نوشیدند و به جای خرید آب بطری خریداری کردند. نتایج ما نشان می دهد که علیرغم سرمایه گذاری های قابل توجه در زیرساخت ها، پاسخ دهندگان هنوز هم از عرضه آب مناسب برخوردار نیستند که قابل قبول برای مصرف انسان است. دو مطالعه موردی شواهد تجربی را ارائه می دهد که بر این فرضیه می افزاید که فن آوری آب شیرین کن کیفیت آب و کمبود آب را حل خواهد کرد. ما نتیجه می گیریم که سرمایه گذاری های نهادی که یک سیستم حکومتی آب قابل اعتماد و قابل اعتماد را ارتقا می دهند، همانند سرمایه گذاری در زیرساخت های فیزیکی مهم است.