An investigation of the evaporation behavior of bioliquid in the pores and its application to hybrid coal combining biomass with coal

در این مطالعه رفتارهای دمای تبخیری مختلف مایعات در سیلیس و منافذ کربن فعال مورد بررسی قرار گرفت و کاربرد بیولوژیکی در منافذ زغال سنگ گزارش شده است. در کشورهای سراسر جهان برای کاهش دی اکسید کربن بالقوه، زیست توده فاز جامد، مانند تراشه های چوب و گلوله ها، با زغال سنگ مخلوط شده اند تا سوخت برای نیروگاه های زغال سنگ تولید شود. با این حال، زیست توده فاز مایع (بیولوژیکی) دارای یک مرحله متفاوت از زغال سنگ در شرایط جو است و در دمای نسبتا کم تبخیر می شود. در نتیجه، استفاده از زیست توده در نیروگاه های زغال سنگ موجود به دلیل تعدادی از مشکلات، مانند تزریق سوخت، کاهش بهره وری احتراق در زغال سنگ، احیا خود به خود و خطر انفجار در طی خشک کردن، دشوار است. برای مقابله با این چالش ها، رفتار تبخیر از کمبود های بیولوژیکی با استفاده از سیلیکا و کربن فعال که منافذ و ویژگی های سطحی مختلف دارند، مورد بررسی قرار گرفت. اشباع زباله های زیستی بر روی یک حمایت که دارای ویژگی های هیدروفیلی یا هیدروفوبی مشابه بود، تسریع شد و دمای تبخیر در سطوح هیدروفیل یا منافذ کوچک افزایش یافت. علاوه بر این، رفتارهای تبخیری با پر کردن حلال های بیولوژیکی به منافذ زغال سنگ که از خاکستر و کربن ثابت ایجاد می شود، مورد بررسی قرار گرفت. این نتایج درک ویژگی های ذغال سنگ ذغال را افزایش می دهد و گزینه های مناسبتری از کمبود های بیولوژیکی را که می تواند همراه با زغال سنگ در نیروگاه های زغال فعال موجود استفاده شود، فراهم می کند.