On the non-optimality of tree structures for heat conduction

این مقاله به منظور بهینه سازی توپولوژی ساختارهای هدایت حرارتی برای حداقل تطابق حرارتی و حداقل حداکثر درجه حرارت مجددا بررسی می شود. برای هر دو مشکل بهینه سازی، ساختارهای حجم به خط و حجم به نقطه بر اساس سه مدل درونیابی مواد توصیف فضاهای طراحی های مختلف در رابطه با چگالی ماده و هدایت موثر بهینه سازی شده است. نتایج عددی توسط مطالعات تحلیلی حمایت می شوند. مقایسه نتایج نشان می دهد که ساختارهای سوزن لاملار، به جای ساختارهای درختی که معمولا دیده می شوند، توپولوژی مطلوب برای هدایت گرما را تشکیل می دهند. این بر خلاف فرضیه معمولی است که از مشاهدات سیستم های انتقال طبیعی و طرح های مختلف از مطالعات مرتبط با آن پیروی می کند. این نتیجه گیری هنوز ادامه دارد وقتی مقیاس حداقل طول برای فازهای بالا و پایین هدایت می شود. در نهایت، حداقل ملاحظات رعایت حرارتی و مشکل دمای مینیمکس با توجه به میکروساختارهای مطلوب مقایسه می شود. ریزپردازنده های لایه ای با لایه های معمولی به لایه های مواد، تقسیم شیب های راه حل مستقیم و متصل، بهینه برای هر دو نوع مشکالت است. مدل ورق ضخامت متغیر تنها برای کمینه ی تضمین حداقل حرارتی خودکارشناسی مطلوب است.