Identifying the myogenic and metabolic components of cerebral autoregulation

خود تنظیمی مغزی اصطلاحی است که برای توصیف تعدادی از مکانیسم هایی که با هم در جهت حفظ جریان خون مغزی دائمی در پاسخ به تغییرات فشار خون شریانی عمل می کنند، است. این مکانیسم ها پیچیده و شناخته شده هستند که در تعدادی از بیماری های مغزی و مغزی تحت تاثیر قرار می گیرند. با این وجود، استفاده از یک مدل ریاضی پیچیده می تواند یک تغییر در تنظیم خودکار مغز را به یکی از مکانیزم های فیزیولوژیکی پایه اختصاص دهد. در این مقاله، به این ترتیب رویکرد جدیدی را ایجاد می کنیم که این مکانیسم را قادر می سازد به رفتار اتخاذ نظارتی مرتبط باشد و از این روی از اندازه گیری های تجربی ناشی می شود. ما نشان می دهیم که پاسخ آرتریولار یک تابع فقط از سه پارامتر است که ما آن ها را ضریب کشش، ضریب زیستی و ضریب حساسیت متابولیک می نامیم و پاسخ کامل عروقی بستگی به تنها هفت پارامتر دارد. نسبت قدرت های متابولیک و پاسخ های متابولیکی در محدوده 2.5 تا 5 در طیف وسیعی از فشار ها دیده می شود و این نشان می دهد که تعادل بین این دو در این محدوده قرار دارد. ما مدل را با داده های آزمایشی موجود در سطح یک ردیف فردی و در کل کلسترول خون معتبر می شویم و نشان می دهد که نتایج با یافته های ادبیات سازگار است. سپس یک تحلیل حساسیت از مدل را انجام میدهیم تا نشان دهد که کدام پارامترها برای تعیین قدرت اتخاذ موضعی استاتیک مهم هستند، نشان می دهد که قدرت اتخاذ تصادف به طور عمده توسط ضریب حساسیت آرترولیول تعیین می شود. این روش جدید می تواند در مطالعات آینده مورد استفاده قرار گیرد تا به تفسیر مولفه های پاسخ خودکار تصحیح و نحوه تحت تأثیر شرایط مختلف تحت تاثیر قرار گیرد و بینش بیشتری را در فرایندهای بنیادین که نظارت خودکار را تنظیم می کنند، فراهم کند.