Moral imagination: Facilitating prosocial decision-making through scene imagery and theory of mind

چگونه ما تصور می کنیم و به لحاظ ذهنی تجربه آینده می تواند به ما اطلاع دهد که چگونه ما تصمیم گیری در حال حاضر. در اینجا، ما یک اثر مثبت تصورات قسمت های آینده را در انگیزه دادن تصمیمات اخلاقی در مورد کمک به دیگران که نیاز دارند، و همچنین مکانیسم های شناختی پایه بررسی می کنیم. در سه آزمایش، ما متوجه شدیم که مردم پس از تصور کمک به آنها در این شرایط، بیشتر مایل به کمک به دیگران در شرایط خاص هستند. دستکاری نمایشی فضایی از قسمت های آینده تصور شده به طور خاص در افزایش اهداف برای کمک به دیگران موثر بود، و پیشنهاد می کند که تصاویر صحنه نقش مهمی در اثر مشروطیت شبیه سازی اپیزودیک دارند. تجزیه و تحلیل مدل سازی مسیر نشان داد که شبیه سازی اپیزودیک با تئوری ذهن در تسهیل پاسخ های مستقل ارتباط برقرار می کند اما همچنین می تواند مستقل عمل کند. علاوه بر این، ما متوجه شدیم که دستکاری ما در مورد قسمت تصور شده، باعث افزایش رفتار واقعی طرفدارانه می شود، که همچنین با تغییرات در تمایل گزارش شده به کمک، مرتبط است. بر اساس این یافته ها، ما یک مدل جدید را پیشنهاد می کنیم که مؤلفه های چند وجهی را جذب می کند که از طریق آن شباهت های اپیزودیک به تصمیم گیری های اجباری، برجسته کردن مرزها و نوید دادن به جهت های آینده برای کشف کمک می کند. معیارهای تحقیق در شناخت اخلاقی، تخیل و بیماران مبتلا به اختلالات در شبیه سازی اپیزودیک مورد بحث قرار گرفته است.