Can you perceive ensembles without perceiving individuals?: The role of statistical perception in determining whether awareness overflows access

ما بیشتر از ما می توانیم گزارش دهیم؟ روانشناسان و فیلسوفان این سوال را به شدت مورد بحث قرار داده اند، بخشی به این دلیل که هر دو از طریق شواهد حاکی از آن حمایت می شوند. از یک طرف، پدیده هایی مانند کورکورانه و تغییر نابینایی نشان می دهد که آگاهی بصری به ویژه ناقص است. از سوی دیگر، آزمایشات مربوط به حافظه نمادین نشان می دهد که آگاهی ما از لحاظ لحظه ای در جهان بسیار غنی تر از آنچه می توان گزارش کرد. تحقیقات اخیر تلاش کرده است تا این بحث را حل کند، نشان می دهد که ناظران می توانند با دقت به تنوع رنگ یک گروه از نامه های سریع فشرده، حتی برای نامه های بدون نظارت گزارش دهند. اگر این توانایی نیاز به آگاهی از رنگ های حروف فردی داشته باشد، این ممکن است به عنوان یک مورد روشن از آگاهی آگاهانه بیش از حد دسترسی شناختی محسوب شود. در اینجا ما این نیاز را مستقیما بررسی کردیم: آیا ما می توانیم ویژگی های مجموعه ای از صحنه ها را درک کنیم حتی بدون اینکه از ویژگی های خاص مربوطه آگاهی یابیم؟ در چندین آزمایش که جنبه های حافظه نمادین را با ابعاد تغییرات نابینایی ترکیب می کنند، نشان می دهیم که ناظران می توانند با دقت تنوع رنگ محرک های ناظر را گزارش دهند، حتی اگر آگاهی خودشان از عناصر فردی کم و یا وجود نداشته باشد و حتی در حالی که آنها به طور کامل کور به شرایطی که در آن هر عنصر فرد در طول کل آزمایش تغییر می کند. ما نتیجه می گیریم که آگاهی از خواص آماری ممکن است در غیاب آگاهی از ویژگی های فرد رخ دهد و این نتایج به طور کامل با آگاهی دشوار بصری سازگار است.