Why are some dimensions integral? Testing two hypotheses through causal learning experiments

تعمیم جامع و تعمیم ابعاد به طور سنتی به طور مستقل توسط گروه های مختلف پژوهشگران مورد مطالعه قرار می گیرند، که نظریه های جداگانه ای را برای توضیح نتایج از هر منطقه پیشنهاد می کنند. تمدید اخیر نظریه منطقی شپرد در تعمیم ابعاد، امکان توضیح داده ها را از هر دو حوزه در یک چارچوب واحد فراهم می کند. با این حال، مفهوم سازی یکپارچگی ابعاد در این نظریه (فرضیه مسیر) متفاوت از آن است که مورد نظر شپرد در نظریه اصلی خود (فرضیه همبستگی) مورد نظر است. در اینجا ما دو آزمایش انجام می دهیم که پیش بینی های دیفرانسیل از این دو مفهوم یکپارچگی را تست می کنند. هر آزمایش یک طراحی را از تعمیم ترکیب می گیرد و آن را به جای طراحی مولفه های محرک گسسته با مقادیر ابعادی به یک طراحی برای تعمیم ابعاد می پردازد. آزمایش 1 نشان داد که یک اثر مشابه با جمع شدن در تعمیم ابعاد با ابعاد جدا می شود، اما اثر متقابل با ابعاد انتگرال یافت می شود. آزمودن 2 نشان داد که آنالوگ یک تبعیض دوجانبه سریعتر حل می شود، زمانی که محرک ها در ابعاد یکپارچگی متفاوتند، تا زمانی که محرک ها در ابعاد جداگانه متفاوت باشند. این نتایج، که بیشتر از یک خط غیر خطی مشابه است پردازش با انتگرال نسبت به ابعاد جداگانه، به وسیله فرضیه مسیر پیش بینی شده است، اما نه با فرضیه همبستگی. این فرضیه های تئوری عقلانی متحدانه تعمیم محرک را تایید می کند و ارتباطات جالبی بین پدیده های جمعی و جمعی را نشان می دهد.