In search of lost time: Reconstructing the unfolding of events from memory

وقتی رویدادی را به خاطر می آوریم، نه تنها ما را به یاد چه اتفاقی می اندازیم، چه زمانی و چه زمانی اتفاق افتاده است، بلکه در طول زمان نیز گسترش می یابد. برای حمایت از این خاطرات چه جنبه هایی از وقایع در حافظه رمزگذاری می شوند؟ این سوال برای فهم ماهیت خاطرات رویداد و بازسازی زمان گذشتۀ اصلی مهم است. در این مقاله، ما بررسی می کنیم که چگونه رمزگذاری خودآموز انیمیشن های نا آشنای در طول یادگیری تاثیر خاطراتی از این انیمیشن ها را نشان می دهد. به طور خاص، ما دو ویژگی ساختاری توالیهای رویداد پویا را که برای تعدیل مقدار اطلاعاتی که در حافظه کدگذاری شده است، بررسی می کنیم: تعداد درک های زیر رویدادها و شباهت درک شده آنها. ما دریافتیم که علیرغم مدت زمان باقیمانده ثابت باقی مانده است، رویدادهای زیر و رویدادهای مشابه کمتر موجب به تأخیر حافظه شناختی طولانی، تصمیم گیری های طول مدت و رویداد ذهنی می شود. به طور خاص، در بین انیمیشن های محرک، هر دو تعداد درک فرآیند های فرعی و درجه ی تشابه آنها به پیش بینی قضاوت های دوره و طول بازتولید های ذهنی کمک می کند. نتایج حاکی از آن است که تعداد و ماهیت رویدادهای زیر در یک توالی مدول می کند که چگونه ما بازسازی طول و زمان آن را بازسازی می کنیم، در نتیجه پیشنهاد می کنیم که این ویژگی های رویداد، که میان اطلاعاتی که برای یک رویداد محصور شده اند، می توانند خاطرات بعدی آن را به نمایش بگذارند .