Generality and specificity in the effects of musical expertise on perception and cognition

اجرای موسیقی نوازندگان هزاران ساعت کار حرفه ای را در طیف وسیعی از مهارت های ادراکی، ذهنی و شناختی سرمایه گذاری می کند. مدت و شدت تمرین نوازندگان - بسیار بیشتر از برنامه های آموزشی و توانبخشی - یک مدل مفید برای اندازه گیری مهارت های به دست آمده در یک زمینه خاص (موسیقی) را به حوزه های مختلف تعمیم می دهد. در اینجا ما خواهیم پرسید که آیا مهارتهای مشخص و وسیعتری که در دوره آموزشی حرفه ای ویولونیستها و پیانیستها به دست میآورند، به عملکرد برتر در طیف وسیعی از مهارتهای مشابه (به طور غیرمعمولی) نوازندگان ویولونیست ها و پیانیست ها در زمینه اقدامات روانشناختی شنوایی دقیق تر از موزیسین های غیرمتعارف غلبه کردند، اما با وجود درخواست های متفاوت از ابزارهای آنها، شگفت آور با یکدیگر متفاوت نبودند. گروه های موسیقی گرایان در مورد یک سیستم ادراک سیستم تفاوت داشتند: ویولونیست ها واضح تر از تعصب نسبت به سیستم تنظیم خاص مربوط به ابزار خود نشان دادند و این نشان می دهد که تجربه درازمدت به مزایای ادراکی انتخابی با توجه به زمینه مرتبط با آموزش می انجامد. با این حال، ما شواهد ضعیفی از تفاوت های گروهی در مهارت های غیر موسیقی پیدا کردیم، اما نوازندگان در یک اندازه از توجه شنوایی پایدار تفاوت چندانی نداشتند، اما به طور قابل توجهی در تجزیه و تحلیل صحنه های شنیداری و یا اقدامات توالی سنجی چندجمله ای نبود. علاوه بر این، تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان داد که این متریک توجه شنوایی پایدار واریانس بیشتر در یک اندازه گیری روان شناختی شنوایی نسبت به تخصص موسیقی پیش بینی شده است. یافته های ما نشان می دهد که تخصص موسیقی خاص ممکن است نتایج حاصل از ادراک متمایز را در حوزه های نزدیک به حوزه آموزش فراهم سازد. تعمیم تخصص به حوزه های شناختی مرتبط ممکن است کمتر روشن باشد، به خصوص اگر زمینه کاری غیرموسیقی باشد.