Human hip-ankle coordination emerging from multisensory feedback control

کنترل سنسوری حرکتی انسان شامل هماهنگی بین سگمنتال برای مقابله با پیچیدگی سیستم چند بخشه است. فعالسازی ترکیبی عضلات بازو و مچ پا در طول موقعیت ایستاده نشان دهنده هماهنگی لگن و مچ پا است. این مطالعه فرض می کند که هماهنگی ناشی از تعاملات در سطح حسی در کنترل بازخورد است. فرضیه در یک رویکرد مبتنی بر مدل مورد آزمایش قرار گرفت که اطلاعات تجربی انسان را با شبیه سازی مدل مقایسه می کرد. هفت نفر با چشمان بسته در سکوی حرکتی قدامی خلفی ایستاده بودند. پاسخهای پستورانی به ترتیب از نظر زوایای گشت و گذار تنه و پاها با توجه به عمودی اندازه گیری شده و با استفاده از تجزیه و تحلیل طیفی مشخص می شوند. مدل کنترل ارائه شده شامل ماژول های بازخورد مجزا برای مفاصل کمر و مچ پا است که اطلاعات حسی را با یکدیگر مبادله می کنند. ماژول های بازخورد، برآوردهای اختلالات حاصل از سنسور را به جای سیگنال های حساس خام استفاده می کنند. مقایسه داده های انسانی با داده های شبیه سازی، مکاتبات نزدیک را نشان می دهد، که نشان می دهد که این مدل جنبه های مهمی از کنترل بازخورد حسی انسان را ضبط می کند. برای تأیید، این مدل در یک ربات انسان انسانی که در آزمایشگاه انسانی آزموده شده بود دوباره تجسم یافت. یافته ها نشان می دهد که هماهنگی لگن و مچ پا می تواند با تعاملات بین ماژول کنترل بازخورد مفصل ران و مچ پا توضیح داده شود.