Forgetfulness during aging: An integrated biology

اختلالات مربوط به سن در حافظه اغلب به شکست، در هر دو سیستم یا سطح مولکولی، از فرایندهای ذخیره سازی حافظه مربوط می شود. یکی از ویژگی های اصلی تغییرات در حافظه با افزایش سن، ظهور فراموشی در حیوانات پیر و جوان است. در این بررسی سهم اختلال در سازوکارهای مؤثر بر نگهداری حافظه در موش های سالم بررسی شده است. یک سیستم حافظه مدولار که حاوی اپینفرین است، که از طریق آزادسازی گلوکز از فروشگاههای گلیکوژن کبدی عمل می کند، به شدت حافظه را در موش های جوان افزایش می دهد. در موش های صحرایی، اپی نفرین توانایی خود را برای آزاد شدن گلوکز از دست میدهد و اثر آن را در افزایش حافظه از دست می دهد. اندازه گیری های مغز سطوح خارج سلولی گلوکز در هیپوکامپ طی آزمایش حافظه نشان دهنده کاهش میزان گلوکز در موش های سالم و جوان است، اما این کاهش در میزان و طول مدت موش های صحرایی بسیار بیشتر است. مهم این است که موش های صحرایی توانایی افزایش سطح قند خون در پاسخ به انتشار اپی نفرین مربوط به انگیختگی را ندارند که در موش های سالم حفظ می شود و حتی افزایش می یابد. گلوکز به طور کامل قادر به تغییر میزان فراموشی دیده شده در موشهای صحرایی است. این مجموعه یافته ها نشان می دهد که مکانیزم های فیزیولوژیکی خارج از مغز، یعنی تغییرات در عملکرد های نوروآندوکرین، به طور قابل ملاحظه ای به شروع فراموشی سریع در حیوانات سالمی کمک می کند.