Mapping the developmental pathways of child conduct problems through the neurobiology of empathy

این مفهوم که رفتارهای ضد اجتماعی نشانگر شکستهای همدلی است، در ادبیات بالینی سابقه طولانی دارد، اما اخیرا شواهدی وجود دارد مبنی بر حمایت از مطالعات عصبی شناختی از همدلی و توسعه مشکلات فرزندپروری. بسیاری از این شواهد از تحقیقات به صفات خفیف و بی هویتی رسیده است که به مولفه های عاطفی روانپریشی مربوط می شود و بنابراین از نقص در همدلی در یک گروه وسیع تر از اختلالات عاطفی برخوردار است. در این بررسی ما شواهد موجود در مورد مبانی بیوفیزیولوژیک همدلی و صفات کلامی و بی روحی را ادغام می کنیم و بحث خواهیم کرد که چگونه ممکن است مدل های زیرگروه های ناهمگونی افراد مبتلا به مشکلات روحی اولیه را معرفی کند. ما استدلال می کنیم که نقاط ضعف متفاوتی از نقشه همپیمایی بر روی مسیرهای متمایز خطر برای مشکلات ابتدایی ابتدایی روبرو هستند و این راه ها را می توان با در نظر گرفتن همدردی در شرایط پیش نیازهای شناختی و محیطی و سیستم های مختلف مغز و اعصاب مرتبط با آن شناخت.