Fairness, fast and slow: A review of dual process models of fairness

عدالت، مفهوم این است که مردم حق و یا حق دارند به منابع خاص یا انواع درمان، یک بعد اساسی از شناخت اخلاقی است. با توجه به شواهد اخیر از اقتصاد، روانشناسی و علوم اعصاب، از خود سوال می کنیم که آیا علاقه شخصی همیشه بصری است، و یا نیاز به کنترل خود برای نادیده گرفتن نگرانی های عدالت مبتنی بر استدلال، یا اینکه آیا عدالت می تواند بصری باشد. در حالی که ما حمایت قوی برای رد مفهوم که خودپرداز همیشه بصری است، ادبیات نتیجه گیری های متضاد را در مورد سیستم های عصبی شناختی که منجر به عدالت می شوند، رسیده است. ما پیشنهاد می کنیم که این اختلاف را می توان به طور گسترده ای با توجه به یک فرضیه گسترده اکتشافی اجتماعی حل کرد. یافته های متمایز ممکن است به تفسیر اثرات رفتاری انحراف انسانی یا تحریک عصبی، نتیجه گیری معکوس از فعالیت مغز به فرآیند روانشناختی درونی و عدم حساسیت به زمینه اجتماعی و تفاوت بین فردی مربوط شود. برای تشریح پایه عصبی و بی عیب و نقص عدالت، ما چگونگی در نظر گرفتن تحقیقات آینده باید از روش های متقابل انسانی استفاده کنیم که ترکیبی از روانشناسی دستکاری با عصب شناختی است و می تواند ناهمگونی های بین فردی و فرهنگی را بررسی کند.