Losing ground: Frontostriatal atrophy disrupts language embodiment in Parkinson's and Huntington's disease

در حوزه زبان، اختلالات حرکتی که ناشی از آسیب پیشینیان است، دارای نقص در افعال عملی، اتصال به زبان انگلیسی و نحو است. با این حال، این اختلالات به طور مشترک تحت یک منطق واحد و تفسیر نشده اند و یا به صورت یکپارچه در معیارهای بالینی ممکن بررسی نشده اند. برای برهم زدن این شکاف، در اینجا ما یک فرضیه مبتنی بر موتور تخریب شده معرفی می کنیم که یک چارچوب جدید برای تصور از چنین اختلالاتی به عنوان اختلالات مکانیسم های تجسم شده (دامنه های مرتبه بالا بر اساس بازیافت از مدارهای حسگر حرکتی عملکردی) است. ما بر دو مدل مربوط به ضایعات تمرکز داریم: بیماری پارکینسون و هانتینگتون. اولا ما فیزیوپاتولوژی هر دو شرایط را به عنوان مدل پیشگیری از پیشرونده پیش آگهی توصیف می کنیم. سپس، آثار ارزیابی زبان عمل، اتصال به زبان انگلیسی و نحو در نمونه در مراحل اولیه و پیش از بیماری را خلاصه می کنیم. برای نتیجه گیری، ما در مورد اثبات شواهد مدل سازی نورولوژیستی بحث می کنیم، مسائل کلیدی را که در تحقیقات آینده مورد توجه قرار گرفته اند، شناسایی کرده و مفاهیم بالینی بالینی را مورد بحث قرار می دهیم. به طور خلاصه، کار ما تلاش می کند تا راه های جدید نظری و انتقالی را برای تحقیق شناختی مفهومی باز کند.